feels like home
Hola chicos,
Ik ben hier alweer 2.5 week en aan de ene kant vliegt de tijd voorbij, maar aan de andere kant lijkt het alsof ik hier al zo lang woon. Want nee, ik voel me hier totaal geen toerist, maar meer iemand die hier tijdelijk woont. Waar me de eerste week nog veel dingen opvielen die heel anders waren dan in nederland, zie ik nu bijna alles als vanzelfsprekend en ga je op in de manier van leven van hier. En natuurlijk zal ik voor de bewoners van cusco opvallen met mijn lengte en lange blonde haren, maar ik zelf merk het niet meer zo. Ik ben gewent aan het rennen voor je leven als je over wil steken, aan het feit dat je op ALLES af kan dingen, aan de verkopers en masagevrouwen op straat en dat de stoepjes hier maar 30 centimeter breed zijn en je zijwaarts plat tegen de muur verplaatsen eerder regel dan uitzondering is. Iets waar ik niet aan kan wennen en bij mij regelmatig voor irritatie zorgt is de peruaanse mentaliteit wat betreft tijd. Een uur te laat op komen dagen is hier totaal niet vreemd. In de bus van de tour dit weekend werd zelfs door de gids benadrukt 'ik wacht maar 5 minuten en ik weet dat dit alleen voor de spaanssprekenden een probleem gaat zijn'. Daarnaast is er ook nog de omgeving hier waar ik me hier over kan blijven verbazen. Want wat is het hier bizar mooi. Dit weekend tijdens mijn tours heb ik de mooiste dingen gezien en het is ongelooflijk hoe zoveel verschillende dingen naast elkaar kunnen bestaan. Altijd wanneer ik met de taxi naar mijn oude huis ging kreeg ik op een bepaald punt standaar een glimlach op mijn gezicht om hoe mooi het daar is.
Ik zeg mijn oude huis, want ondertussen ben ik verhuisd naar een ander huis dichter bij de wchool en het centrum. Ik deel een kamer met een ander nederlands meisje en verder zit er ook een andere ierse jongen in huis. Met beide kan ik het erg goed vinden, dus ik ben blij dat ik de stap heb genomen. Het 'gezin' bestaat uit een klein oud vrouwtje waarvan ok me afvraag hoe ze in leven blijft. Niemand heeft haar ooit zien eten, horen douchen of naar de wc horen gaan en verder leeft ze op koffie. Ze is heel zorgzaam en bezorgd en alles gaat daar op tijd en afspraak (de enige peruaan zonder peruaanse mentaliteit). Ieder avond moeten we een doucheschema samenstellen en spreken we tijden af voor het ontbijt, de lunch en het avondeten. Want ja; hier krijg ik wel te eten!!! Iedere ochtend ontbijten we met fruit en brood (geen belegkeuze; 1 pot op tafel is wat je eet), iedere middag soep met 'hoofdgerecht' en s avonds dezelfde soep met (droge) koek of cake. Over het gezin heb ik dus niks te klagen; ik begin te wennen aan de dagelijkse riedel als je de deur uit gaat 'heb je je sleutel bij, heb je een jas bij, heb je je ingesmeerd met zonnebrand en neem je een taxi terug' en schrik niet meer als ik uit de badkamer kom s ochtends en ze vanuit haar bed 'hola, como estas?' roept.
Over het algemeen gaat het hier heel goed met me. Ik voel me erg op mijn plek, vind ieder dag lejk, heb een vast groepje meiden om me heen en heb al heel veel leuke dingen gedaan. Behalve mijn erge verkoudheid en stemverlies ben ik gelukkig (in tegenstelling tot veel andere studenten) nog niet heel ziek geworden of in het ziekenhuis beland. Afkloppen! Wat beteeft woonplaats heb ik gevraagd of ik in het gezin mag blijven ipv dit weekend naar het appartement te gaan. Naar mijn mening zijn de appartementen echt onmenselijk om te bewonen, dus laat mij maar lekker in mijn gezin!
Vandaag is independence day en zijn we vrij. Een fijne dag om rustig bij te komen van een super tof weekend met indrukwekkende tours, gezelligheid, lekker eten en uitgaan! De volgende tours en activiteiten ga ik vandaag alweer boeken (macchu picchu, raften en dierentuin) voor mijn volgende twee weekenden; de tijd dringt!! Morgen begin ik naast de spaanse lessen met mijn project in het weeshuis. Ik ben ontzettend benieuwd en heb erg heel veel zin in!!
Dan nog een paar dingen die me hier toch wel bij gaan blijven en typisch van hier zijn:
- de panfluit is hier helemaal hot; bekende liedjes komen hier in panfluitversie op de radio. Geloof me, na drie uur in een bus (waarin je al vreest voor je leven) onder de box met harde panfluit muziek ben je tot erge dingen in staat...
- ALLES is hier bergopwaarts; voor de europeanen die niet 100% aan de hoogte gewend raken is dit echt een ramp. Ik kijk er dan ook naar uit om als ik terug ben in nederland niet meer 5 minuten bij hoef te komen na een trap beklommen te hebben en niet meer te hoeven vrezen voor een hartaanval.
- de chocolade is hier gigantiach duur (en niet te eten..)
- er zijn nergens op straat prullenbakken te vinden waardoor ik nu met tassen vol verpakkingen en lege flesjes zit (de 10cm hoge prullenbak in huis is ook niet echt een optie)
- de bewoners van hier beweren bij alles van eten en drinken hier dat het goed is voor je maag of hoofdpijn (in de zon bradende cavia goed voor je maag? De geloofwaardigheid is er wel een beetje vanaf)
- er zit hier een gat in de ozonlaag waardor de zon hier sterker en gevaarlijker is. Alle uniformen zijn hier dan ook standaard inclusief hoedje.
Ik spreek jullie volgende week weer!
Ciao!
Ik ben hier alweer 2.5 week en aan de ene kant vliegt de tijd voorbij, maar aan de andere kant lijkt het alsof ik hier al zo lang woon. Want nee, ik voel me hier totaal geen toerist, maar meer iemand die hier tijdelijk woont. Waar me de eerste week nog veel dingen opvielen die heel anders waren dan in nederland, zie ik nu bijna alles als vanzelfsprekend en ga je op in de manier van leven van hier. En natuurlijk zal ik voor de bewoners van cusco opvallen met mijn lengte en lange blonde haren, maar ik zelf merk het niet meer zo. Ik ben gewent aan het rennen voor je leven als je over wil steken, aan het feit dat je op ALLES af kan dingen, aan de verkopers en masagevrouwen op straat en dat de stoepjes hier maar 30 centimeter breed zijn en je zijwaarts plat tegen de muur verplaatsen eerder regel dan uitzondering is. Iets waar ik niet aan kan wennen en bij mij regelmatig voor irritatie zorgt is de peruaanse mentaliteit wat betreft tijd. Een uur te laat op komen dagen is hier totaal niet vreemd. In de bus van de tour dit weekend werd zelfs door de gids benadrukt 'ik wacht maar 5 minuten en ik weet dat dit alleen voor de spaanssprekenden een probleem gaat zijn'. Daarnaast is er ook nog de omgeving hier waar ik me hier over kan blijven verbazen. Want wat is het hier bizar mooi. Dit weekend tijdens mijn tours heb ik de mooiste dingen gezien en het is ongelooflijk hoe zoveel verschillende dingen naast elkaar kunnen bestaan. Altijd wanneer ik met de taxi naar mijn oude huis ging kreeg ik op een bepaald punt standaar een glimlach op mijn gezicht om hoe mooi het daar is.
Ik zeg mijn oude huis, want ondertussen ben ik verhuisd naar een ander huis dichter bij de wchool en het centrum. Ik deel een kamer met een ander nederlands meisje en verder zit er ook een andere ierse jongen in huis. Met beide kan ik het erg goed vinden, dus ik ben blij dat ik de stap heb genomen. Het 'gezin' bestaat uit een klein oud vrouwtje waarvan ok me afvraag hoe ze in leven blijft. Niemand heeft haar ooit zien eten, horen douchen of naar de wc horen gaan en verder leeft ze op koffie. Ze is heel zorgzaam en bezorgd en alles gaat daar op tijd en afspraak (de enige peruaan zonder peruaanse mentaliteit). Ieder avond moeten we een doucheschema samenstellen en spreken we tijden af voor het ontbijt, de lunch en het avondeten. Want ja; hier krijg ik wel te eten!!! Iedere ochtend ontbijten we met fruit en brood (geen belegkeuze; 1 pot op tafel is wat je eet), iedere middag soep met 'hoofdgerecht' en s avonds dezelfde soep met (droge) koek of cake. Over het gezin heb ik dus niks te klagen; ik begin te wennen aan de dagelijkse riedel als je de deur uit gaat 'heb je je sleutel bij, heb je een jas bij, heb je je ingesmeerd met zonnebrand en neem je een taxi terug' en schrik niet meer als ik uit de badkamer kom s ochtends en ze vanuit haar bed 'hola, como estas?' roept.
Over het algemeen gaat het hier heel goed met me. Ik voel me erg op mijn plek, vind ieder dag lejk, heb een vast groepje meiden om me heen en heb al heel veel leuke dingen gedaan. Behalve mijn erge verkoudheid en stemverlies ben ik gelukkig (in tegenstelling tot veel andere studenten) nog niet heel ziek geworden of in het ziekenhuis beland. Afkloppen! Wat beteeft woonplaats heb ik gevraagd of ik in het gezin mag blijven ipv dit weekend naar het appartement te gaan. Naar mijn mening zijn de appartementen echt onmenselijk om te bewonen, dus laat mij maar lekker in mijn gezin!
Vandaag is independence day en zijn we vrij. Een fijne dag om rustig bij te komen van een super tof weekend met indrukwekkende tours, gezelligheid, lekker eten en uitgaan! De volgende tours en activiteiten ga ik vandaag alweer boeken (macchu picchu, raften en dierentuin) voor mijn volgende twee weekenden; de tijd dringt!! Morgen begin ik naast de spaanse lessen met mijn project in het weeshuis. Ik ben ontzettend benieuwd en heb erg heel veel zin in!!
Dan nog een paar dingen die me hier toch wel bij gaan blijven en typisch van hier zijn:
- de panfluit is hier helemaal hot; bekende liedjes komen hier in panfluitversie op de radio. Geloof me, na drie uur in een bus (waarin je al vreest voor je leven) onder de box met harde panfluit muziek ben je tot erge dingen in staat...
- ALLES is hier bergopwaarts; voor de europeanen die niet 100% aan de hoogte gewend raken is dit echt een ramp. Ik kijk er dan ook naar uit om als ik terug ben in nederland niet meer 5 minuten bij hoef te komen na een trap beklommen te hebben en niet meer te hoeven vrezen voor een hartaanval.
- de chocolade is hier gigantiach duur (en niet te eten..)
- er zijn nergens op straat prullenbakken te vinden waardoor ik nu met tassen vol verpakkingen en lege flesjes zit (de 10cm hoge prullenbak in huis is ook niet echt een optie)
- de bewoners van hier beweren bij alles van eten en drinken hier dat het goed is voor je maag of hoofdpijn (in de zon bradende cavia goed voor je maag? De geloofwaardigheid is er wel een beetje vanaf)
- er zit hier een gat in de ozonlaag waardor de zon hier sterker en gevaarlijker is. Alle uniformen zijn hier dan ook standaard inclusief hoedje.
Ik spreek jullie volgende week weer!
Ciao!
En mooi dat Doris er de wind onder houdt ....
Veel plezier